Dubbelzittingklep
De dubbelzittingklep bestaat uit een cilindrisch lichaam met twee dichtingsvlakken. De klep heeft een dubbele inlaat. Door elke inlaat passeert de helft van de stoomhoeveelheid. Het voordeel van deze kleppen is vooral de geringe kracht die nodig is voor het bewegen en de geringe lichthoogte. Een lichthoogte van slechts 1/10 van de klepdiameter is voldoende om bij maximaal vermogen de benodigde hoeveelheid stoom door te laten. Een nadeel van de dubbelzittingklep is de grote kans op lekken door het ongelijk uitzetten van klep en zitting omdat de beide dichtingsvlakken tegelijk moeten afdichten. De inlaatkleppen zijn echter zodanig geconstrueerd dat uitzetting door warmte niet van invloed is op het stoomdicht afsluiten. Dit houdt in dat de klep en de zitting onder alle omstandigheden evenveel moeten uitzetten. Dit heeft men bereikt door:
- Klep en zitting te gieten van materiaal met dezelfde samenstelling zodat de uitzettingscoëfficient van beide gelijk is.
- De afstand tussen de dichtingsvlakken H zo klein mogelijk te maken, dus zodanig dat bij de maximum lichthoogte de doortocht voldoende is. Hoe kleiner de afstand des te minder invloed eventuele ongelijke uitzetting van klep en zitting hebben op het afdichten.
- Het temperatuurverschil tussen klep en zitting zo klein mogelijk te houden.
Aan de laatste twee eisen is voldaan door de klepkooi en klep van W. Schmidt toe te passen. Bij deze constructie stroomt de verse stoom in en om de klepkooi en de klep waardoor klep en zitting nagenoeg dezelfde temperatuur aannemen. De klep wordt geleid door een pen die in de bodem van de klepkooi geschroefd is. De klep moet beweegbaar aan de klepstang bevestigd zijn zodat de klep zich kan zoeken ten opzichte van de geleidepen. De sluitring onder de moer, waarmee de klep aan de klepstang bevestigd is, moet dan ook niet aanliggen op de klep maar op de borst van de klepstang. De verbindingsruggen in de klep lopen tangentiaal om spanningen en kromtrekken te voorkomen.